بزرگنمايي:

کرمان آنلاین - هر چند صنایع دستی تولید شده در استان کرمان از جایگاه مطلوبی در دنیا برخوردار است، اما با این وجود هنوز جای خالی این تولیدات و فعالان این حوزه در اقتصاد رقابتی جهان احساس می شود.
استان کرمان با دارا بودن صنایع دستی ارزشمند، معتبر، شناخته شده و پرطرفداری مانند قالی، پته، گلیم، جاجیم، عریض، شال، گبر، آجیده دوزی، ترمه، سیس بافی، حصیربافی، معرق و مشبک کاری چوب، خوس دوزی، چاقوسازی، کنده کاری و قلم زنی روی ظروف مسی، و ساز سازی جایگاه غیر قابل تصرف در دنیا دارد اما آنچنانکه کشورهایی مانند چین و پاکستان بازار وسیعی از صنایع دستی ما را در اختیار دارند اینکه خود ما به این مقوله وارد نشده ایم.
وقتی گفته می شود امکان صادرات بیش از 40 درصد از صنایع دستی کرمان به بازارهای کشورهای اروپایی وجود دارد چرا باید جای خالی صنایع دستی این استان در صادرات غیرنفتی محسوس باشد.
برنامه ریزی برای صادرات صنایع دستی مقبول کرمان به کشورهای پیشرفته و ثروتمند با توجه به قیمت تمام شده کالاها به شکل کاملا سنتی و دستی باید به یکی از اهداف پیش روی مسئولان این حوزه تبدیل شود هر چند تاکنون نیز کالاهایی از این بخش به کشورهای تراز اول جهان مانند آمریکا، هلند، انگلیس، ژاپن، بلژیک، اسپانیا و کره جنوبی صادر شده است.
قیمت تمام شده صنایع دستی استان کرمان به دلیل نوع محصول، مواد اولیه مورد استفاده و زمان صرف شده برای تولید بالاست که این مهم تنها با صنعتی و فراصنعتی شدن صنایع دستی کرمان کاهش خواهد یافت که به طور قطع بازار بیشتری را در دنیا به خود اختصاص خواهد داد.
افزایش بازارهای صنایع دستی کرمان در دنیا می تواند برخی از مشکلات حوزه اشتغال و افزایش درآمد سرانه استان را برطرف کند.
هر چند در بخش صنایع دستی کرمان بیشتر تمرکز و عمده سیاست ها و اقدامات در بخش تولید گسیل شده در حالی که بیشترین ارزش افزوده در طراحی و بازاریابی این محصول نهفته است اما در صورت شناخت ذائقه بازارهای جهانی از طریق کارشناسان امر و رایزنی ها می تواند نبض بازار را در دست صنایع دستی کرمان قرار داد.
پر واضح است صنایع دستی و هنرهای سنتی در تبادلات بازرگانی می تواند جایگاه ارزشمندتری پیدا کند چنانچه تهیه نقشه راه در صنایع دستی این رشته ارزآور و اشتغالزا را در معبری سودآور به پیش براند.
فقدان خلاقیت در ایده و تولید محصولات جدید، کم توجهی به تولید برند، بسته بندی و قیمت گذاری محصولات صنایع دستی و نبود سیاست های حمایتی و تشویقی مهمترین موانع پیش روی توسعه این بخش است.