بزرگنمايي:

کرمان رصد - جیرفت - روستای بنگرو یکی از نقاط محروم و دور افتاده بخش چاه دادخدای قلعه گنج در جنوب کرمان است که توسط بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی به عنوان معین اقتصادی در زمینه توانمندسازی اهالی این روستا اقدامات شایان توجهی انجام شده است.
جِهُلدَر و بُنگِرو را می توان از دور افتاده ترین مناطق قلعه‌گنج دانست، برای سفر به این روستاها باید بیش از 30 کیلومتر در بستر ناهموار و سنگلاخی رودخانه رانندگی کنید، رودخانه ای با دیواره های نسبتا بلند که شاید تاکنون ریشه های درختان و گیاهان حاشیه رودخانه مانع ریزش این دیواره ها شده است اما آنچه در این مسیر، توجه شما را به خود جلب می کند، دسته های چند 10 تایی نخل های زینتی است که با ارتفاع نیم متر، ریشه محکم خود را بر کف این رودخانه خسته، چسبانده اند.
اهالی منطقه به این نخل های نیم متری، باز می گویند و برای استفاده در صنایع دستی همچون حصیربافی و پوشش سقف کپرهایشان، از برگ های پهن این نخل ها بهره می برند.
در ادامه مسیر، سنگ چینه ها و چهار دیواری های بدون سقفی را بر حاشیه رودخانه می بینید که حاکی از سکونت مردمانی در این مناطق بوده که شاید به واسطه خشکسالی به مناطق دیگری مهاجرت کرده اند.
اما هدف ما رسیدن به بُنگرو است، مگر می شود در شرایط امروز، مردمانی در چنین مناطق دور افتاده و صعب العبوری زندگی کنند، یقین دارم که برای من و بسیاری از شما زندگی در چنین وضعیتی، بسیار دردناک و طاقت فرساست، زندگی در یک تپه کوچک کوهستانی با آب و هوای بسیار گرم و خشک در تابستان و سرد و خشک در زمستان، گویا حکایت ماندن این مردم در روستای اجدادی شان، راز مگویی میان اهالی سختکوشِ بُنگروست.
با عبور از آخرین سربالایی، به روستای بنگرو رسیدیم.
ابتدا تعدادی کپر نیمه ساز و یک گودال که از داخلش دود بلند شده بود توجهمان را جلب کرد، و یک محوطه فَنس کشیِ تقریبا هزار متر مربعی، که داخلش تعدادی نهال کاشته شده بود.
محمدجواد فدایی استاندار کرمان، هم ابتدا وارد همین محوطه شد، بیل را برداشت و نهالی کاشت، سایر مدیران نیز برای اینکه سهمی در کاشت این نهال داشته باشند، هر کدام نصف بیلی خاک در کنارِ درخت آینده بنگرو ریختند.
بنیاد مستضعفان و دولت تدبیر و امید برای مستضعفان این روستاها خدمات ارزشمند و زیرساخت هایی را در راستای تقویت تولید و اشتغال پایدار فراهم کرده اند .
* راه اندازی طرح پرورش مرغ یا همان مرغداری در مقیاس خانگی برای هر خانواده
برای کمک به رشد اقتصاد این خانوارها، بنیاد مستضعفان بدون اینکه پولی از مردم دریافت کند، تعداد 35 واحد مرغداری کوچک برای اهالی روستای جهلدر راه اندازی کرده تا بتوانند با پرورش مرغ ها و توسعه مرغداری ها، وضعیت اقتصادی خود را سر و سامان دهند.
* ساخت 35 واحد مسکونی کپری برای اهالی جهلدر و تامین آب آشامیدنی آنها با اعتبار 450 میلیارد ریال، یکی دیگر از برکات حضور بنیاد مستضعفان در این منطقه است.
بگذارید بگویم، زنان سختکوش این دیار، پیش از این برای تهیه آب، بیش از سه کیلومتر در کوهستان پیاده روی می کردند اما امروز، شیر آب در چند قدمی خانه هایشان قرار دارد.
نکته قابل توجه دیگر، همان بحث راه اندازی صندوق های خرد روستایی است که در این دیار همچنان ادامه دارد و امروز، بیش از 56 خانوار در صندوق آبادانی و پیشرفت روستاهای بنگرو و جهلدر عضو شده اند و اکنون این صندوق، 75 عضو دارد که یارانه های خود را به آن واریز می کنند.
بیش از 30 میلیون تومان در این صندوق، پول ذخیره شده و تاکنون به هفت نفر از اهالی روستا بدون ضامن، وام پرداخت شده است.
البته ناگفته نماند در تمامی صندوق های خرد قلعه گنج بیش از 6 میلیارد تومان پول جمع آوری شده و واریز همین مقدار را هم بنیاد مستضعفان متقبل شده که در نوع خود، بی نظیر است.
اهدای پنل های خورشیدی به مردم این دو روستا هم یکی از اقدامات انجام شده بود که توانست شب های بچه های جهلدر و بنگرو را کمی بیشتر مهتابی کند.
اینجا بنگرو است، جایی که تا دیروز کودکانش هیچ سرگرمی جز خاک بازی نداشتند اما امروز از وسایل بازی فایبرگلاس برخوردار شده اند، برایشان دیش و رسیوِر نصب کرده اند تا بتوانند همچون سایر کودکان ایران، ساعاتی را پای برنامه های کودکانه شبکه پویا بگذرانند، برایشان مدرسه کوچکی ساخته اند، با میز و نیمکت و تخته وایت بورد، شطرنج بازی می کنند گاهی با فوتبال دستی بزرگ داخل مدرسه سرگرم می شوند.
هم اینک 56 خانواده در روستاهای جهلدر و بنگرو می توانند برنامه های 24 شبکه تلویزیونی را تماشا کنند و این، بسیار ارزشمند است.
جایتان خالی، پا به پای استاندار کرمان، تمامی اقدامات انجام شده در این روستاها را دیدیم و از تلاش مردم و مسئولان در راستای نابودی فقر، لذت بردیم.
اما، اینجا منطقه ای صعب العبور و تا شهر فاصله زیادی دارد و اگر بانوی بارداری بخواهد فرزند خود را به دنیا بیاورد، اگر قابله در روستا نباشد خدا می داند چه بر سر این مادر و فرزند خواهد آمد، اصلا یکی از دلایلی که برخی از فرزندان بنگرو، شناسنامه ندارند همین است که این فرزندان در روستا و توسط ماما یا همان قابله متولد شده اند.
به راستی طی این 40 سال چرا نام بُنگرو را نشنیده بودیم، بنیاد مستضعفان چگونه توانست چنین منطقه محرومی را کشف کند و آیا چند بنگروی دیگر در کشور ما وجود دارد!
در هر صورت، تلاش زیبای مدیران این بنیاد و همراهی خوب دولت را ستایش کرده و برایشان آرزوی موفقیت می کنیم.
به امید توانمندسازی و تقویت بنیه اقتصادی اهالی تمام بُنگِروها در ایران عزیز
*مدیر ایرنا جیرفت
7429/ 5054