چاپ

کرمان انلاين- مصاحبه با رئيس فقيد مجمع تشخيص مصلحت نظام براي انجام پايان نامه يکي از دوستان در حالي که مشاور پايان نامه وي بودم، با موضوع `تنش زدايي در سياست خارجي دوران رياست جمهوري آيت الله هاشمي رفسنجاني` از 2 ماه قبل هماهنگ شده بود.
ملاقات با يکي از شخصيت هاي بزرگ تاريخ معاصر ايران که از قضا همشهري هم بوديم فرصتي بود بي نظير در زندگي ام که با حسرت و افسوس فراوان ديگر تکرار نشد.
محل ملاقات ساختمان مجمع تشخيص مصلحت نظام بود؛ ساختماني قديمي و دو طبقه که ميان باغ باصفايي در مرکز شهر تهران هرچند روز يکبار ميزبان جلسات عالي ترين مقامات و شخصيت هاي کشور است.
پس از تشريفات مرسوم به اتفاق دوستم به داخل ساختمان راهنمايي شديم، پس از آشنايي اوليه با مسئولان دفتر ايشان به درون سالن بزرگي که محل ملاقات هاي آيت الله هاشمي بود به انتظار مانديم.
انتظار ما دقايق زيادي طول نکشيد و آيت الله هاشمي رفسنجاني وارد شدند؛ همان چهره پر از لبخند، ظاهري بسيار آراسته، همان عباي شکلاتي به دوش و تسبيح سبز به دست، اعتراف مي کنم آنقدر صميمانه برخورد کردند که لحظاتي فراموش کردم مقابل يکي از استوانه هاي انقلاب و نظام ايستاده ام.
همزمان با وقت مصاحبه، خانم دانشجويي هم براي پايان نامه اي مربوط به ايشان مراجعه کرده بود که براي حضورش در جلسه مباحثه کوچکي بين مسئولان دفتر ايشان پيش آمد، آيت الله هاشمي با زيرکي هميشگي بي طرف ماندند و در ناباوري کامل حل اين موضوع کوچک اما سخت را به بنده سپردند، با مصلحت انديشي خاص اهالي رفسنجان زمينه حضور خانم دانشجو نيز در جلسه فراهم شد.
قبل از شروع مصاحبه بنده را به عنوان اهل رفسنجان به ايشان معرفي کردند، بدون کوچکترين اغراق نام رفسنجان را که شنيدند نگاهشان تغيير کرد و توجه شان بيشتر شد و سئوالاتي از بنده و شهر پرسيدند که با اختصار جواب دادم.
حين انجام مصاحبه تسلط ايشان بر جزئيات و استفاده از حافظه براي پاسخ به پرسش ها، حيرت بنده و دوستم را برانگيخت، قريب به 2 دهه از دوران رياست جمهوري ايشان مي گذشت، اما مثل همان زمان که در مسند بودند تحليل و توصيف مي کردند.
از کارهاي نکرده و آرزوهايي که آيت الله هاشمي داشتند سئوال کردم، تغيير لحن صدايشان کاملا مشخص بود با افسوس از ناتمام ماندن طرح ها و پروژه هايي که در زمان مسئوليت، عمليات آنها آغاز شده و ناتمام مانده يا اينکه به طور کل اجراي آن به فراموشي سپرده شده بود، سخن گفتند.
وقتي اتمام زمان مصاحبه به ايشان از طرف مسئول دفترشان يادآوري شد، با فروتني و صبر خود اجازه دادند مصاحبه ادامه پيدا کند.
زمان خداحافظي به طور خصوصي چند جمله اي صحبت کرديم و از سفر قريب الوقوع به کرمان خبر دادند (اواخر آذر سال 92 ايشان به استان کرمان سفر کردند).
شهريور ماه امسال نيز از نزديک در کرمان حضورشان بودم اما اين مرتبه در کسوت خبرنگار ايرنا و باز هم شمايل همان همشهري باهوش، خوشرو و آگاه را در يار ديرين امام و رهبري ديدم.
حال يک هفته از رحلت ناباورانه مرد عبور از بحران گذشته و خاطرات آن ملاقات افسوسي بر دلم گذاشته که اي کاش بيشتر از وجودش بهره برده بوديم، بدرود همشهري خوبم...