چاپ

کرمان رصد - استاد جهانبخش صادقی گوغری سال 1335 در گوغر بافت کرمان پا به عرصه وجود گذاشتند، دوران کودکی و نوجوانی خود را با تحصیل همراه کار، در کنار خانواده ای زحمتکش سپری کردند. در شانزده سالگی در شب میلاد امام حسین (ع)، در حال چراغانی دچار سانحه تصادف و قطع نخاع از ناحیه گردن به پایین گردیدند. با اینکه ایشان دارای 85 درصد معلولیت بودند بیش از 2500 اثر بیاد ماندنی از خود به جا گذاشته‌اند و در بیش 92 نمایشگاه داخلی و خارجی شرکت نمودند.
استاد صادقی درباره چگونگی نقاشی کشیدنش می‌گوید: قلم مو را با دو دست می‌گیرم، به سمت راست دراز می‌کشم و سه‌پایه‌ نقاشی‌ام نیز متحرک است و می‌توانم به راحتی آن را بالا و پائین کنم.
او نیز در جایی می‌گوید: خدا خواسته من باشم، پس هستم. خدا خواسته اینگونه زندگی کنم پس شادمانی را از خود دریغ نمی‌کنم و با امید به الطاف الهی تلاش و توان ذهنی و جسمی‌ام را در جهت اثبات استعدادهای وجودیم و قدرت الهی به کار می‌گیرم.
ایشان در تاریخ 3 آذرماه 1391 91 به رحمت ایزدی پیوستند و در سیرجان به خاک سپرده شدند.
و اما بعد ...
بدلیل مشکلات 50 سال اخیر شهرستان بافت و گوغر بسیاری از مردم ساکن بافت و گوغر علی رغم پتانسیل‌های منطقه مجبور به مهاجرت شدن و در اکثر شهرهای که ساکن شدن به هر دلیل بسیاری از مهاجران چه از لحاظ علمی، فرهنگی و اقتصادی رشد قابل توجهی داشته‌اند، البته خود مهاجرت مانع توسعه شهرستان بافت شد و عللی برای مهاجرت های بعدی گردید و نهایتا بافت به عنوان یکی از شهرهای توسعه نیافته استان مطرح شد.
با اینکه هجرت مبدا تقویم ما مسلمانان است و رسول خدا (ص) پایه های حکومت اسلامی را در مدینه بنیان گذاشتند ایشان با درایت و مدیریت عالی شان توانستند از این طریق دین اسلام را نه تنها در عربستان بلکه در کشورهای اطراف نیز گسترش دهند؛ اما در کشور ما همیشه به مهاجرین خصوصا در شهرهای کوچک به عنوان شهروند درجه دوم نگاه می شود.
در متون علمی مهاجرین افرادی جسور، ریسک پذیز، باهوش و خلاق هستند و می توانند باعث ایجاد خلاقیت و نوآوری در شهر میزبان شوند. کما اینکه بسیاری از این مهاجرین توانستند از لحاظ علمی، فرهنگی، اقتصادی رشد قابل توجهی در شهرهای میزبان داشته باشند ومنشا خدمات ارزنده‌ای به شهرهای میزبان گردند از طرف دیگر تقاضای مهاجرین نیز می تواند منشا رشد شهر و افزایش اندازه و توسعه شهر شوند.
استاد جهانبخش صادقی فقید خدمات ارزنده برای شناسایی و مطرح شدن استان کرمان در ایران کرد. ای کاش استاد در قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران دفن شده بود که قطعا شان استاد خیلی بهتر حفط می شد. یا حداقل بنا به خواسته خانواده ایشان استاد در امکان متبرکه مثل امامزاده علی و احمد دفن می گیرد.
حالا بعد از چند سال از دفن ایشان در سیرجان در مکانی با فاصله زیادی از بهشت زهرا تمام قول های مسولان شهر سیرجان برای احداث فرهنگ سرا و ... حتی منجر به احداث یک سایبان بر مزار ایشان نشده است که حتی مکانی برای برگزاری جمعه بازار شهر سیرجان هم شده است و این بسیار دور از شان استاد است.
علی رغم تمام زحمات استاد به عنوان یک فرهیخته استان کرمانی از نظر بنده استاد آشنایی در دیار غریب است که این باز می گردد به نگاه شهروند دومی به مهاجرین در شهرهای کوچک.
یادداشت از زین العابدین صادقی دانشیار دانشگاه شهید باهنر کرمان
انتهای پیام