چاپ

کرمان انلاین- امید طاهری‌پور در نشست خبری نقد نمایش «پا» در کرمان اظهار داشت: این نمایش نگاهی است به زیست مردان و زنان در جامعه امروزی و زمینه این تئاتر به نمایشنامه «رقص روی لیوان‌ها» اثر امیررضا کوهستانی بر می‌گردد اما من این تئاتر را بالاتر از تئاتر رقص روی لیوان‌ها می‌دانم زیرا متن آن نمایشنامه خلأ داشت.

عضو کانون ملی منتقدان تئاتر ایران بیان کرد: اساسا طرح کردن این ارتباطات یعنی شک و خیانت بین زوجین در آن زمان روی صحنه تئاتر برای مخاطب جذابیت داشت و این جذابیت عنصر اصلی مقبولیت نمایش رقص روی لیوان‌ها شد و باید به عقیده من در تئاتر به موضوعاتی پرداخت که جذابیت آن از دل تئاتر بیرون آمده باشد و نه از دل جذابیت موضوع نمایش.

باید همیشه تصور کرد که یک تئاتر در 50 سال آینده در چه وضعیتی قرار دارد

طاهری‌پور گفت: افراد جامعه ما هم‌اکنون درگیر این روابط هستند که این نمایش به این مسأله می‌پردازد و از جذابیت ذاتی خود بهره می‌برد، باید همیشه تصور کرد که یک تئاتر در 50 سال آینده در چه وضعیتی قرار دارد.

وی گفت: شو بخشی از تئاتر است اما در بسیاری از تئاترهای کشور شو بخش اصلی تئاتر شده است، شو یعنی بیان مطالبی که مخاطب احساس نزدیکی با موضوع تئاتر را بکند و نمایش روی پوسته مسائلی سوار می‌شود که به‌واسطه آنها این تئاتر جذاب می‌شود در حالی‌که شاید در 20 سال آینده آن تئاتر ارزش و جذابیت خاصی نداشته باشد و به نظر من باید در تئاتر عنصری باشد که از ذات نمایش به‌وجود آمده باشد و در این اثر این موضوع به وضوح دیده می‌شود.

طاهری‌پور اضافه کرد: یکی از مسائل دردناک اجتماعی در این تئاتر مطرح می‌شود و آن دروغ است و خنده زیاد مخاطب در طول تماشای نمایش، نشان از عیب و ضعف کار دارد زیرا نمایش کمدی نیست بلکه یک اثر جدی است و دارد موضوع دردناک اجتماعی را مطرح می‌کند آیا هدف این اثر خنداندن مخاطب بود یا سیلی به مخاطب؟ اگر عنوان شود که کار کمدی است، می‌پذیرم زیرا ذات کار کمدی خنده همراه با بیان حقیقت است اما ژانر این نمایش کار کمدی نبوده است.

موضوعی در تئاترهای شهرستانی وجود ندارد

طاهری‌پور عضو کانون ملی منتقدان تئاتر ایران گفت: اساسا در مورد اینکه این کار لئاریسم هست یا خیر باید با تردید سخن گفت اما اگر بپذیریم اثر لئاریسم است باید در انتهای تئاتر فاجعه‌ای رخ دهد که در این تئاتر این مسأله اتفاق نمی‌افتد.

وی گفت: طنز و خنده در تئاتر اگر زیاد شود تئاتر کاربرد خود را از دست می‌دهد و به یک بازنمایی صرف تبدیل می‌شود بازی ها را دوست داشتم زیرا باورپذیر بودند و در این نمایش کاری را می‌بینیم که نماینده کار دانشجویی است و ما در این تئاترها دنبال جسارت هستیم که این تئاتر جسارت را دارد و در مجموع باید گفت که شاهد کار با قاعده‌ای بودیم.

وی در پایان با بیان اینکه موضوعی در تئاترهای شهرستانی وجود ندارد و آن یکپارچگی است، گفت: در این تئاترها مدام یکدیگر را تخریب می‌کنند.

طنز این تئاتر، سوار بر کار نبود بلکه از موقعیت‌های آن ایجاد می‌شد

مازیار نیستانی منتقد تئاتر نیز در ادامه این نشست گفت: تئاتر در مورد شک و بدبینی بود و دیدن این نمایش من را به یاد فیلم‌های اصغر فرهادی می‌انداخت، در فیلم‌های فرهادی، نمایش بر اساس صحنه‌ای است که حذف شده است و این تئاتر نیز همینگونه بود نمایش بر بستر لئاریسم بود که تنها سبکی است که قبض و بسط دارد و از دل آن می‌توان موضوعات زیادی را خارج کرد.

وی افزود: در این نمایش تکرار زیاد است و تکرار شک و بدبینی در بستر لئاریسم به پیش می‌رود زمانی تصور می‌کردم که فیلم‌های اصغر فرهادی بستر لئاریسم دارد در حالی‌که فیلم‌های فرهادی بر پایه لئاریسم اخلاقی است به نظر من، طنز این تئاتر، سوار بر کار نبود بلکه از موقعیت‌های آن ایجاد می‌شد زیرا در تراژدی‌ها طنز وجود دارد و از دل موقعیت‌های جدی است که طنز ایجاد می‌شود.